Według Marie-Louise von Franz, dzisiejsze kobiety zachodu zdają się szukać obrazów, które mogłyby określić ich tożsamość dużo częściej niż kiedykolwiek wcześniej. Autorka twierdzi, że nasze poszukiwania są motywowane rodzajem pewnej dezorientacji i głębokiej niepewności. Według von Franz, ta niepewność wynika z faktu, że kobiety nie mają metafizycznego przedstawiciela w chrześcijańskim obrazie Boga. Mimo, że katolicyzm ma Dziewicę Maryję jako archetypową reprezentację kobiecości, jej obraz jest niekompletny, gdyż obejmuje tylko boskie aspekty. Zagłębiając się jednak w mity i baśnie napotykamy na kobiece obrazy, które wydają się uzupełniać ten brak w religii chrześcijańskiej.
Według Josepha Campbella mity pełnią cztery podstawowe funkcje. Po pierwsze edukują, pokazując wzorce kobiecych zachowań. Po drugie, pełnią rolę socjologiczną, wskazując porządek społeczny. Po trzecie, sprawują funkcję kosmologiczną, ucząc nas jak rozumieć otaczającą rzeczywistość, która ma swoje granice. Po czwarte, piastuje funkcję mistyczną, która postuluje, że wszechświat przenika tajemnica, którą trzeba zaakceptować, mimo, że nie da się jej wyjaśnić.
Wracając do greckich bogiń, kolejna grupa to boginie wrażliwe, określane również jako rozproszone lub bezbronne, które odpowiadają tradycyjnym rolom żony, matki i córki. Hera, Demeter i Persefona, bo o nich mowa, są archetypami bogiń zorientowanych na relacje, których tożsamość i dobrobyt zależą od posiadania znaczącego związku.
Wyrażają one kobiecą potrzebę przynależności i więzi. Te trzy greckie boginie doświadczyły gwałtu, uprowadzenia, zdominowania i poniżenia przez męskich bogów Olimpu.
Każda z nich cierpiała w charakterystyczny dla siebie sposób. Gdy utraciły ważną relacje, wykazywały objawy przypominające chorobę psychiczną. Mimo to każda z nich ewoluowała i może zapewnić kobietom wgląd w naturę i schemat ich własnych relacji na stratę oraz potencjał rozwoju poprzez doświadczenia cierpienia.
Hera, bogini małżeństwa, jest całkowicie poświęcona zaangażowaniu i partnerstwu. Archetyp Hery reprezentuje przede wszystkim kobiecą tęsknotę za byciem żoną.
Kobieta z silnym archetypem Hery czuje się niespełniona bez partnera u boku. Jej żal z powodu bycia singielką może być tak głęboki i dotkliwy, jak jest bezdzietność dla kobiety, której silnym pragnieniem jest urodzenie dziecka. Kobieta Hera traktuje wszystkie inne projekty w życiu jako drugorzędne w porównaniu z poszukiwaniem partnera. Kiedy już go znajdzie, czerpie ogromną przyjemność z uczynienia go centrum swojego życia. Kobieta Hera może mieć dzieci, ale ich posiadanie nie jest dla niej sprawa priorytetową, gdyż mąż jest ponad wszystkimi. Dla Hery największym wyzwaniem jest przezwyciężenie zazdrości, mściwości i niemożności opuszczenia destrukcyjnego związku. Kiedy kobieta Hera zostanie zdradzona, jest w stanie posunąć się do skrajnych zachowań w celu zemsty. Praca w życiu Hery jest zdecydowanie rolą drugoplanową. Hera nie przywiązuje również dużej wagi do przyjaźni z innymi kobietami i nie ma potrzeby posiadania najlepszej przyjaciółki. Mimo to dzięki małżeńskiemu oddaniu Hera przejawia zdolność jednoczenia sobie ludzi i jest żywą manifestacją tego, co oznacza bycie lojalnym i oddanym związkowi lub sprawie. Dodatkowo posiada niesamowitą zdolność znoszenia trudności.
Demeter, bogini zbóż, jest opiekunką i matką, która czuje spełnienie gdy może ofiarować fizyczne, psychologiczne i duchowe wsparcie innym.
Kobieta Demeter uosabia archetyp matki, który może podyktować kierunek jej życia, jak również predysponować ją do depresji, jeśli jej potrzeba pielęgnowania innych zostanie odrzucona lub niemożliwa do spełnienia. Co ważne ten archetyp nie ogranicza się tylko do bycia matką. Kobieta Demeter jest ciepła i robi wszystko, by zapewnić innym komfort, zwłaszcza w środowisku szkolnym lub zawodowym. Demeter nie konkuruje z innymi kobietami i może być zaangażowana w pracę, która ostatecznie pomaga bezbronnym kobietom i dzieciom. Te cechy jednak często powodują wypalenie u kobiety Demeter, która ma ogromną trudność w odmawianiu pomocy, tym którzy jej potrzebują. Kobieta Demeter odnosi wielką satysfakcję z karmienia innych, jak również uprawiania własnej żywności. Współczesna Demeter często wybiera profesje, w których może pomagać innym. Demeter zazwyczaj pociągają mężczyźni potrzebujący matkowania i wsparcia emocjonalnego. Niestety może ją to uczynić bardzo podatną na wykorzystanie przez socjopatów. Dla kobiety Demeter najlepszym partnerem będzie typ dobrego ojca i męża, który jest wystarczająco dojrzały i hojny. Archetyp Dionizosa może również wchodzić w grę, ponieważ Demeter będzie wiedziała jak zająć się jego emocjonalnym cierpieniem.
Persefona, dziewica i królowa świata umarłych, która zawiera w sobie podwójny archetyp, manifestujący się poprzez bycie posłuszną w działaniu i bierną w swojej postawie oraz wiecznie młodzieńczym wyglądzie.
W przeciwieństwie do Hery i Demeter, które reprezentują archetypowe wzorce powiązane z silnymi instynktami, Persefona, jako struktura osobowości, predysponuje kobietę do bycia mało aktywną i czekającą na uruchomienie ze strony innych. Większość młodych kobiet przechodzi przez fazę „nie wiem kim jestem” i nie jest jeszcze świadoma swoich pragnień i mocnych stron. Jednak niektóre kobiety Persefony pozostają w tej fazie przez większość swojego życia. Bycie dziewicą ma mniej wspólnego z wiekiem niż bycie wieczną dziewczyną, która nie poświęca się nikomu ani niczemu, ponieważ dokonanie ostatecznego wyboru pozbawia ją innych możliwości. Chociaż takie zachowanie wydaje się pozwalać na dużą zdolność adaptacji, aby naprawdę się rozwijać, kobieta Persefona musi nauczyć się podejmować zobowiązania i się z nich wywiązywać. Jeśli jej się to nie uda, na zawsze będzie skazana na wolę innych, stając się wieczną męczennicą. Mimo swojej podatności na wpływy innych, Persefona to również młodość, witalność i potencjał do nowego rozwoju. Kobiety, które mają w sobie Persefonę są bardzo podatne na zmiany i mogą być przez całe życie młode duchem. Współczesne Persefony najlepiej radzą sobie w pracy, która nie wymaga od nich inicjatywy, wytrwałości ani umiejętności nadzoru. W związkach Persefony przyjmują rolę kobiety dziecka, które są szczęśliwe robiąc to, na co ma ochotę partner. Persefony wydają się przyciągać trzy kategorie mężczyzn: nieporadnych Piotrusiów Panów jak ona, twardzieli, których pociąga jej niewinność i kruchość, oraz mężczyzn, którzy czują się niekomfortowo z dojrzałymi kobietami.
Koniec części II.
Więcej informacji o mnie i mojej działalności znajdziesz w poniższym linku:
Dana Samperio
Źródła:
Jean Shindo Bolen, Goddess in Everywoman: Powerful Archetypes in Women’s Lives (New York: 2014)
Jean Shindo Bolen, Gods in Everyman: Archetypes That Shape Men’s Lives (New York: 2014)
Joseph Campbell, Transformations of Myth Through Time (New York: 1991)
Marie-Louise Von Franz, The Feminine in Fairy Tales (Boston: 2001)